Festivalin 2.Günü; Aşk Böyle Anlatılmamıştı: Amour

Bazı filmlere yönetmenine güvendiğimiz için gideriz, bazılarına konusuna, bazılarına ise oyuncularına güvendiğimiz için.  Amour’da üçüne de güvenmiştik, belki de en az güvendiğimiz konuydu çünkü aşkın ölümsüzlüğü sık işleniyor.

Amour büyüsünü tam anlamıyla yaşatmak için konusundan çok bahsetmeyeceğiniz filmlerden. Haneke neye elini atsa onu yalınlığını bozmadan büyülü bir hale getirmeyi başarıyor. Üstelik duygu sömürüsü yapmadan ya da nihilistliğe kaçmadan anlatılmış Amour.

Festivalde gösterilmesine ayrıca sevinmemek elde değil. Lakin İngilizce altyazıların da Türkçe altyazılar ile birlikte gösterilmemesi salonda bulunan yabancı eleştirmen ve sanatseverlerin filmden çıkmalarına neden oldu.

Amour, büyük bütçelere, setlere ihtiyaç olmadan da iyi film yapılabileceğinin örneklerinden bir diğeri. Kurgu, hikâye, görüntü, müzik, oyunculuk – her şey şahane. Filmden çıktıktan sonra filmi zihninizde tekrar tekrar oynatıp tüm detayları yakamaya çalışacağınıza emin olabilirsiniz. Tadı damağınızda kalıyor. Güçlü filmlerin güçlü sahnelere sahip oldukları gerçeği bir kez daha ispatlanıyor.

Jean-Louis Trintignant, Emanuelle Riva ve Isabelle Hupert’ın performansları kusursuz. Haneke ustalığının zirvelerinde bir yönetmen olarak aşkın farklı boyutlarını, sadakati insana olan güvenini yitirmeden anlatmış.